هدف: بررسی آنزیمهای آنتی اکسیدان کاتالاز، گلوتاتیون –s ترانسفراز و پروتیین اشک و سرم بیماران. روش بررسی: فعالیت اختصاصی آنزیمهای کاتالاز در اشک و سرم، فعالیت اختصاصی آنزیم گلوتاتیون -s ترانسفراز در سرم و مقادیر پروتیین در اشک و سرم مصدومین مبتلا به عوارض دیررس چشمی و گروه شاهد، اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: تفاوت معنی دار در فعالیت اختصاصی آنزیم کاتالاز سرم (P=0.045) و میزان پروتیین سرم (P<0.001) بین دو گروه بیمار و شاهد مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نقش خاص پراکسید هیدروژن در بیماریهای چشمی و خصوصا قرنیه ای، تغییر تعادل سیستم اکسیدان/آنتی اکسیدان در سرم، اشک و بافتهای چشم اهمیت ویژه ای دارد. در مورد پروتیین، بررسی های بیشتر توسط الکتروفورز برای یافتن بخشی که منجر به افزایش مقدار تام پروتیین سرم بیماران شده است، ضروری می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: تحقیقات زیادی شواهد قطعی از وجود موارد مثبت دئوکسی نوکلئوتیدیل ترانسفراز انتهایی در برخی زیر گروه های لوسمی میلوئیدی حاد را نشان داده اند. تقریبا در نیمی از تحقیقات، بروز TdT با پیش آگهی ضعیف مرتبط بوده است. میزان بروز موارد مثبت TdT در این بیماران متفاوت است. این مطالعه برای تعیین میزان بروز TdT در بیماران AML در جامعه ما و میزان مثبت بودن آن در زیر گروه های مورفولوژیک و گروه های مختلف سن و جنس انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع توصیفی ـ تحلیلی بود. در این مطالعه تعداد 101 بیمار AML که به مرکز هماتولوژی و انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه نموده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند و اطلاعات مربوط به زیر گروه FAB، جنس، سن و فلوسیتومتری با استفاده از نرم افزار 11 SPSS و آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سلول های TdT مثبت در 24 بیمار (23.7%، CI%95=15.46-32.06) یافت شد. دو سوم این بیماران مرد بودند. میانه سنی این بیماران 10 سال کمتر از بیماران TdT منفی بود (30 در مقابل 40 سال). از بین این 24 بیمار، 9 بیمار سن کمتر از 20 سال داشتند. مثبت بودن TdT با FAB M2 ارتباط داشت. 39% بیماران M2 TdT, مثبت بودند (در مقابل 3/15% بیماران سایر زیر گروه های FAB) (P=0.004).نتیجه گیری: بروز TdT در AML با سن ارتباط داشته و در سنین کمتر از 20 سال شایع تر است. علی رغم این که بروز آن در زیر گروه های M1 و M2 شایع تر است، در سایر زیر گروه های AML نیز می تواند بروز نماید.

مقدمه: ایزوآنزیم های GSTM و GSTT در سطح اسپرم وجود دارند که در محافظت علیه استرس ااکسیداتیو نقش دارد. هدف این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن GSTT1 و GSTM1 در ارتباط با پارامترهای اسپرمی می باشد.روش بررسی: این مطالعه روی 46 مرد مبتلا به واریکوسل و 48 مرد بدون واریکوسل انجام شد. آنالیز مایع منی بر اساس روش استاندارد WHO برای هر دو گروه انجام گرفت. پس از استخراج DNA ژنومی خون با استفاده از روش Salting out، پلی مورفیسم ژن GSTM1 و GSTT1 با استفاده از Multiplex-PCR بررسی شد.نتایج: فراوانی ژنوتیپ نول GSTM1 در گروه مورد و شاهد به ترتیب 60.9 و 41.7 درصد بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (p>0.05). همچنین فراوانی ژنوتیپ نول GSTT1 در گروه مورد و شاهد به ترتیب 47.8 و 50 درصد بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: فقدان فعالیت آنزیمی مربوط به ژنوتیپ نول GSTM1 تاثیری بر مورفولوژی و حرکت کند و تند اسپرم نداشته اما باعث کاهش معناداری در تعداد اسپرم شده است. در مورد ژنوتیپ نول GSTT1 هم، تاثیر حذف GSTT1 هیچگونه تاثیری بر پارامترهای اسپرمی نداشته است که ممکن است به دلیل فعالیت جبرانی سایر ژن های این خانواده بزرگ ژنی باشد.

ریحان Ocimum basilicum L. (48n=2)، گیاهی دارویی و معطر از تیره نعناعیان است. اوژنول یکی از ترکیبات مهم فنیل پروپانوئیدی موجود در اسانس ریحان است که بر علیه باکتری ها، قارچ ها، نماتدها، حشرات در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. فنیل پروپانوئیدها از جمله متیل اوژنول با داشتن خاصیت آنتی اکسیدانتی بر علیه رادیکال های آزاد ترکیبی حفاظتی در پاسخ به تنش های زیستی و غیر زیستی به شمار می آید. متیل اوژنول O-متیل ترانسفراز (EOMTs) به عنوان یک آنزیم کلیدی در مسیر بیوسنتز فنیل پروپانوئیدها، متیلاسیون اوژنول به متیل اوژنول را انجام می دهد. در تحقیق حاضر، برای بررسی احتمال تنظیم بیان ژن اوژنول O-متیل ترانسفراز در شرایط مختلف محیطی و شناسایی موتیف های تنظیمی، پیشبر این ژن از گیاه ریحان جداسازی و در ناقل pTG19-T همسانه سازی و سپس توالی یابی شد. سپس مشخصه یابی و بررسی عملکردی آن با استفاده از روش های تجزیه بیوانفورماتیکی انجام شد. نتایج تجزیه پیشبر ژن EOMTs (bp 1209) نشان داد که این توالی شامل عناصر مهم تنظیمی پاسخ دهنده به دمای بالا و تنش خشکی از جمله MYB، MYC، HSE و WRKY است. بیان موقت ژن گزارشگر GUS تحت کنترل پیشبر ObEMOTs در برگ های گیاه توتون نشان داد که با حضور عناصر پایه، این پیشبر قادر به هدایت و بیان این ژن است. با توجه به حضور جایگاه های تنظیمی پاسخ دهنده به تنش های زیستی و غیر زیستی در پیشبر ژن ObEOMTs، انتظار می-رود این پیشبر علاوه بر بیان ژن EOMTs در حد پایه، قادر باشد در مواجهه با تنش های محیطی، میزان بیان ژن را تغییر دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

هدف: کمپلکس آنتی ژن 85 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس شامل سه پروتئین ترشحی است که خاصیت ایمنی زایی دارند. این پروتئین ها کاندیداهای مهمی در طراحی واکسن سل هستند. برای استفاده از این پروتئین ها به عنوان واکسن های زیرواحدی یا به عنوان یادآور برای BCG نوترکیب یا واکسن های DNA، تولید آنتی ژن های پروتئینی به شکل نوترکیب الزامی است. پروتئین های مایکوباکتریوم که در دیواره هستند نسبتا غیرقطبی است و تولید آن ها به شکل نوترکیب در سویه بیانی اشریشیا کلی با پروتئین های دیگر متفاوت است. هدف از این مطالعه تولید و تخلیص آنتی ژن نوترکیب  C85به عنوان یک ایمنوژن است.مواد و روش ها: آنتی ژنC85  در حامل پلاسمیدی pJET1.2 و در نهایت در pET32a(+) کلون و در هر دو پلاسمید تعیین توالی شد. القای تولید پروتئین با IPTG صورت گرفت و تخلیص با حل کردن اجسام توده ای داخل سلولی در اوره، جذب با رزین نیکل، حذف اوره با شیب کاهشی اوره در محلول های شستشو و در نهایت جمع آوری پروتئین نوترکیب به شکل محلول انجام شد. تایید آنتی ژنیک پروتئین نوترکیب با وسترن بلات و توسط آنتی بادی ضد پلی هیستیدین، آنتی سرم پلی کلونال خرگوشی ضد مایکوباکتریوم توبرکولوزیس و سرم بیمار سلی بستری انجام شد.نتایج: ژن آنتی ژن C85 با موفقیت کلون و با تعیین توالی تایید شد. آنتی ژنC85  در میزبان اشریشیا کلی بیان و تخلیص شد.نتیجه گیری: نتایج وسترن بلات به موازات نتایج تعیین توالی نشان دهنده درستی تولید پروتئین آنتی ژنC85  نوترکیب و حفظ نسبی ساختار اپی توپی آن است.

آنزیمهای گلوتاتیون - اس- ترانسفراز (GSTs)، نقش سم زدایی ترکیبات شیمیایی خارجی و داخلی را در سلول بعهده دارند. طی سالهای اخیر ایزوآنزیم جفتی این آنزیم (GST-π) بعنوان شاخص در سرطانهای مختلف از جمله سرطانهای مری و معده معرفی شده است. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات سرمی این آنزیم در سرطانهای مری و معده بعنوان یک فاکتور تشخیصی بوده است. ابتدا روش سنجش الایزا برای تعیین غلظت سرمی πGST- طراحی شد بطوریکه با استفاده از این روش می توان آنزیم را در محدوده غلظتی ng/ml 0.4-20 با دقت و بدون تداخل ایزوآنزیمهای دیگر اندازه گیری نمود. سپس با استفاده از روش طراحی شده میزان سرمی GST-π در افراد سالم و بیماران اندازه گیری شد. میزان GST-π سرمی اندازه گیری شده در 42 فرد داوطلب سالم به عنوان کنترل ng/ml) 2.9± 10.3) و میزان آن در بیماران مبتلا به سرطان معده ng/ml) 5.4±23.7) و در بیماران مبتلا به سرطان مری ng/ml) 22.8±3.5) تعیین شد. افزایش میزان سرمی πGST- در طی مراحل مختلف بیماری نیز مشاهده گردید که میزان افزایش با شدت بیماری متناسب بود. در مطالعه حاضر میزان πGST- سرمی در مراحل مختلف سرطان مری بترتیب در ng/ml) StageII 5.8±(18.8، StageIII ng/ml) 1.3 ±24.7)، StageIV ng/ml) 13.7±25.1) و در سرطان معده StageII ng/ml) 8.0 ± (17.5، StageIII ng/ml) 7.3 26.5± ) و StageIV ng/ml) 6.0± (27.2 تعیین شد که بترتیب 64.7%، 62.5% و 75% از بیماران مبتلا به سرطان مری و 63.6%، 75% و 80% از بیماران مبتلا به سرطان معده افزایش نشان می دهند  (P<0.001). در نتیجه، این فاکتور سرمی را می توان به عنوان یک شاخص تشخیصی مناسب برای سرطانهای دستگاه گوارش مورد توجه قرار داد.